Preporuka za čitanje
Eros i tanatos
Kontroverzni francuski pisac, filmadžija i pesnik Mišel Uelbek rođen je 1958. godine kao Mišel Tomas na Reunionu, francuskom ostrvu nadomak Madagaskara, kao sin instruktora skijanja i lekarke, koji su za svog sina, po Uelbekovim rečima, ubrzo izgubili svako interesovanje.
Do šeste godine živeo je u Alžiru kod majčinih roditelja, a nakon toga u Francuskoj, kod očevih, koji su ga i odgajili. Kasnije će uzeti devojačko prezime babe po ocu i ući u istoriju francuske književnosti.
Ovaj diplomirani agronom u svet pisane reči ulazi 1985, a 1994. objavljuje svoj romaneskni prvenac “Proširenje područja borbe“, kojim skreće pažnju publike i kritike. Slede romani “Elementarne čestice“, “Platforma“, “Mogućnost ostrva“, koji mu donose status jednog od najpopularnijih i najkontroverznijih francuskih pisaca današnjice. Za roman “Elementarne čestice“ dobio je književnu nagradu “Prix Novembre“ i proglašen je “nihilističkim klasikom“. Za roman “Karta i teritorija“ 2010. godine primio je najznačajniju nacionalnu nagradu – “Gonkurovu“.
Zbog antiislamskih stavova i optužbi za izazivanje rasne i verske mržnje dospeva 2005. na sud. Nakon sudskog procesa, iako oslobođen optužbi, Uelbek napušta Francusku i odlazi najpre u Irsku, a potom u Španiju, gde i danas živi.
Početkom 2015. godine, istog dana kada objavljuje roman “Pokoravanje“ dogodio se teroristički napad na časopis “Šarli Ebdo“ na čijoj je naslovnoj stranici bio upravo Uelbek. Slede romani “Serotonin“ i “Poništeno“, delo koje predstavljamo.
Obiman roman, na 600 stranica, počinje kao politički triler jer se 2027, uoči predsedničke kampanje u Francuskoj, na internetu najavljuje nekoliko naizgled nepovezanih terorističkih napada. Sve počinje animiranom giljotinom usmerenom na potencijalnog predsedničkog kandidata, nastavlja napadima bez ljudskih žrtava, naposletku onima koji podrazumevaju ljudske žrtve. Od nacionalnih ka globalnim pretnjama.
Pod svetlima reflektora ‒ mašinerija političke kampanje, u pozadini usamljeni pojedinac čije su porodične i bračne veze površne, nepostojeće, gotovo pokidane. Glavni lik je Pol Rezon, čiji je privatni život zakržljao, u braku bez dece već desetak godina seksualno i emotivno neaktivan, što nadomešćuje neobičnim radnim vremenom, koje počinje iza podneva, a završava se kasno noću. Suprugu koja na posao ide od 9 do 17 ne viđa. Sa njom živi kao sa cimerkom: svako ima svoju zasebnu policu u frižideru i svoju sobu, a dnevnu, gde bi obavljali neke zajedničke aktivnosti, kao što je gledanje televizije, razgovor gotovo da ne koriste, osim kao koridor za prolaz do njihove privatne teritorije.
Na opštem, političkom planu Uelbek priča o različitim političkim opcijama u Francuskoj, nacionalistima, satanistima, levičarima, ekolozima, lokalpatriotama, hrišćanskom bogu, ateizmu, religiji Vike, reinkarnaciji, migrantima, službi državne bezbednosti, lekarskom esnafu i bolničkim sistemima, naturalizovanim Magrebljanima, dok na privatnom priča o porodičnim brodolomima, bolestima savremenog doba, nehumanom odnosu prema populaciji starih, mobingu, bračnim ratovima, sukobu generacija i otuđenosti među bližnjima, krećući se u kontrapravcu, od najšireg koncentričnog kruga ka centru. Glavni junak, usred svog besmislenog otuđenja i krize srednjih godina, biva satrt pred očima čitalaca, karmičkim galopom koji se pretvara u stampedo, ništavilo, sartrovski raspet između erosa i tanatosa. Pregažen i opčinjen dahom smrti i pretećim zaboravom.