75 GODINA OD ROĐENJA NAJVEĆEG ŠAHOVSKOG GENIJA BOBIJA FIŠERA: Teško je dati definiciju nečega što predstavlja život, jer šah za mene može biti samo život

" Ako je iko pokušavao da živi po slovu zakona, to sam bio ja. Iskreno sam pokušavao da budem pokoran. Što sam više pokušavao, sve više sam ludeo. Sećam se trenutaka kada sam se vraćao iz šahovskog kluba kući u četiri sata izjutra, neispavan, polumrtav i pokušavao da prisilim sebe da se molim jedan sat. Bio sam gotovo van sebe".

Živeći usamljeničkim životom, praćenim kontroverznim izjavama, ispisao je nove listove šaha kao sporta. Doprineo je njegovoj popularnosti kao nijedan pre, postavio nove standarde i učinio da se njegove partije prepričavaju kao scene iz ratnih filmova. Naravno reč je o Robertu Džejmsu Fišeru, najmlađim šahovskim prvakom i genijem kakvog svet do tada nije video.

Govoreći o njemu i njegovoj genijalnosti pre svega treba reći da je svoj život smatrao pocepanim na dva dela, gde je  jedan deo pripadao njegovoj šahovskoj karijeri, a drugi njegovim verskim uverenjima.

Igru koja mu je odredila dalji tok života naučio je sa šest godina iz priručnika o šahu svoje sestre, a narednih godinu dana proveo je igrajući sam sa sobom. Sa petnaest godina postaje svetski šampion, čime svojoj državi donosi prvu titulu prvaka u istoriji. U istorijskom meču za titulu pobedio je Borisa Spaskog i time prekinuo dotadašnju dominaciju Sovjetskih šahista koji su se do tada smatrali nepobedivim.

Upravo taj meč koji su mnogi imenovali mečom veka, bio je mnogo više od običnog duela dvojice šahiste. Meč je simbolično  predstavljao odmeravanje snaga istoka i zapada, socijalizma i kapitalizma.

Baš zemlji kojoj je doneo toliko uspeha, dve godine nakon osvajanja titule postaje neprijatelj broj jedan, zbog svojih izjava. Prvi veliki buntovnik, intelektualac s brojnim manama, ali najpre pionir ogromnog pokreta koji se bori protiv mnoštva zamajaca moći unutar američke mašinerije političkog i svakog drugog zla. Fišer je decenijama pre svojih današnjih istomišljenika izgovorio sve njihove bojazni, spoznaje o strašnim zaverama i zastrašujućim zločinima koji su počinjeni svetu navodno u ime demokratije.

Baš zbog neslaganja sa politikom SAD i žestokih kritika na njen račun morao je da napusti zemlju i od tada je živeo u Japanu i Islandu. Upravo od  Islanđana 2005. godine dobija državljanstvo, čime izbegava deportaciju.

Neočekivano, kao što je i sve vezano za njegov život, Bobi se nakon osvajanja titule povukao i nije odigrao nijedan meč dvadeset godina. Odbivši da 1975. godine odbrani titulu protiv Anatolija Karpova, jer mu nisu ispunjena 64 zahteva, gubi titulu prvaka.

U Jugoslaviji 1992. godine ponovo osvaja pobedivši velikog protivnika Spaskog.

Činjenica je da su mu život obeležile kontroverze i političke izjave, iako je bolovao od paranoje, opsesivnog ponašanja i povremenih besnih ispada, niko nikada nije dovodio u sumnju njegov šahovski genij. Sa osvojenih 20 uzastopnih turnira još uvek ima najdužu seriju pobeda ikada, a sam je do kraja života tvrdio da je svetski šampion jer nikada nije poražen.

Kako je svojevremeno i sam Svetozar Gligorijević rekao, velemajstor i jedan od najvećih šahista sveta, svet duguje  zahvalnost  Bobi Fišeru što je šah promovisan i što danas predstavlja ovo što jeste, " Doneo je šahu poštovanje koje nije imao ".