POZNATA JOŠ IZ VREMENA ANTIČKIH GRKA: Mesečeva planina Ruvenzori
Snežna lepotica poznata još iz vremena antičkih Grka (koji su joj i nadenuli bombastični naziv Mesečeva planina) pravi je krov Istočne Afrike. Mnoštvo prirodnih retkosti i ektrema doprineli su njenoj popularnosti u naučnom svetu ali i raspirili maštu i praznoverje lokalnog stanovništva.
Stanovništvo plodnog podnožja planine i dan danas veruje da se na vrhovima Ruvenzorija skrivaju duhovi koji kotrljaju kamenje na ljudi koji zađu na njihovu teritoriju. Starosedeoci iz plemena Banande se ne usuđuju da uzmu ništa „sto pripada planini“. Neretko se dešava da odbiju poslušnost naučnicima koje prate u zvanju lokalnih vodiča smatrajući da su oni nekim svojim gestom uvredili planinu i njene duhove. U stanju su da tokom čitave ekspedicije nijednom ne dotaknu naučnike zbog straha da bi moglu umreti od strane osvetoljubive planine. Još se više trude da ne dodirnu lokalnog guštera koji sa tri roga na prednjem delu glave izgleda prilično zlokobno. Veruju da bi im to donelo veliku nesreću a čak i to što su morali da ga vide smatraju veoma lošim znakom.
Sam izgled i priroda planine dosta su doprineli praznoverjima koja o njoj kruže. Debeli kišni oblaci skrivaju veći deo planine preko 300 dana godišnje dajući joj veo mističnosti. Čak i kada se raziđu planina svetluci nekim sablasnim sjajem. Manjim delom on potiče od večnog snega i leda sa njenih vrhova a većim od nesvakidašnje kombinacije stena koju čine graniti prekriveni kristalastim škriljcima. Jedinstvena geološka struktura potiče od jedinstvene geneze planine, ponajviše tektonskim izdizanjma od pre 10-ak miliona godina. Podsećanja radi, druge velike planine Afrike, kao što je recimo Kilimandžaro, nastale su vulkanskim delovanjem. Geološki gledano Ruvenzori je mlada planina, a kao posledica toga sačuvala je oštre i nazubljene konture reljefa koje uz pomenutu „sablasnu“ svetlost dodatno raspiruju maštu lokalnog stanovništa.
Prelepi pejzaži Ruvenzorija i bogatstvo biljnog i životinjskog sveta otkrivaju nam drugu, mnogo topliju i pristupačniju stranu planine. Niski oblaci, koji silaze do visine od svega 2700 m, izazivaju veoma vlažnu klimu u području oko planine. Uostalom Ruvenzori se i može prevesti kao „kišotvorac“. Kada tome dodamo i vodu koja se od otopljenih glečera sliva niz strme padine stvara se osnova za razvoj veoma bujne flore i faune. Biljke u rezervatu dostižu gigantske razmere a sunđeraste mahovine koje zaržavaju vlagu doprinose njihovom razvoju. Neke inače močvarne biljke poput lobelia ili staračca dostižu neverovatnu visinu od preko 12 m. Mnogobrojne ptice sisaju nektar iz egzotičnog voća a od krupnijih životinja popularni su gvereze majmuni i leopardi. Raritet je životinja poznata pod imenom pećinar. Izgledom podseća na zeca, zvuči kao majmun a nije u srodstvu ni sa jednim od njih. Iako je neupordivo manja najviše sličnosti ova životinja ima sa slonovima. A kada ih već pominjemo vredi reći da i oni često navraćaju u ove krajeve. Doduše, samo u podnožje planine gde se osim njih sreću krda i mnogih drugih afričkih biljojeda stvarajući pravi „safari“ ugođaj.
Pre 2000 godina grčki geografi govorili su o njoj kao o tajanstvenoj planini čiji snegovi i bujice vodom pune Nil, Aristotel je bio očaran lepotama srebrne planine, a Ptolomej joj je za navek ostavio nadimak Mesečeva planina. Kroz vekove sve do današnjih dana o njoj su stvorene bezbrojne priče i legende a sve one inspirisane su izuetnim prirodnim lepotama Ruvenzorija, simbola Istočne Afrike.