Staklena bašta pod okeanima

Naučnica iz Scripps Instituta navodi da nivo kiseonika postepeno opada zbog ubrzanog zagrevanja planete,a vid ovih stvorenja može da se pogorša. U prostranim okeanima postoje dva velika pokretača gubitka kiseonika. Jedno je jednostavno fizika, a to je da dok se voda zagreva dešava se efekat staklene bašte i voda zadržava manje gasa, a drugi je pad mešanja kiseonika u dublje okeanske vode.

Okeani apsorbuju više od 90 procenata toplote zarobljene u atmosferi prouzrokovane ljudskim emisijama ugljenika. Da bi videli kako hobotnice, lignje i rakovi reaguju na sniženu koncentraciju kiseonika naučnici su skupili na desetine ovih stvorenja iz okeana i preneli ih u laboratorije, stavili ih u morsku vodu i kontrolisali nivo kiseonika. To je omogućilo da u realnom vremenu mere funkciju mrežnjače, osetljivost na svetlo i sposobnost mrežnjače da reaguje na objekte koji se brzo kreću, pomoću elektroda koje su stavli u njihove oči.

Krabe i lignje su skoro potpuno izgubile vid kada su bile izložene najnižoj količini kiseonika, a hobotnice su neko vreme izdržale, ali su na kraju i one počele da slepe. Kada je vraćen normalan nivo kiseonika proučavane jedinke su povratile vid, međutim u deoksigenisanom okeanu morski organizmi neće imati takvu sreću.

Postepeno slepilo je veliki problem, međutim stanovnici okeana se bore i sa porastom temperature, kao i "zakiseljavanjem" voda što je direktna psledica porasta emisije ugljenika u atmosferi.

Iako moderna civilizacija ima potencijal i sposobnost da se odbrani od ove ekološke katastrofe, nema dokaza da će se gubitak kiseonika u okeanima smanjiti. Stope gubitka kiseonika u drugoj polovini prošlog veka su neverovatno brze. Naučnici postavljaju pitanje da li ćemo idalje ići ovim putem?